“Opgejaagd Wild”
Een voetbalseizoen duurt lang. Zeker deze jaargang met 13 ploegen gaat over de lange adem. Callantsoog lijkt die lange adem steeds meer te hebben. Al is het de derde thuiswedstrijd op rij met een valse start, maar een reeks veel punten is inmiddels meer binnenhand bereik. Vandaag staat Woudia op het programma. Een team uit Westwoud, Midwoud of Hoogwoud, niemand die het verschil daartussen echt kent, maar met hoge (wederom zelf uitgesproken) ambities. Het team komt uit de 4de klasse en mocht vandaag aantreden tegen: G. Tepas; Van Muijen, De Vries, Doorn, Vos; Provily, Rezelman, Zomerdijk; Rietveld, Kirstein, Wagt. Op de bank: van Rens, Rutgerink en Bijpost. Aan de zijlijn van Callantsoog de loyale Beike Bijpost. Na Berkhout en VZV leek een patroon zich te herhalen. Vroeg in de wedstrijd kwam Woudia op voorsprong. Het team kwam in de bitterkoude kustomgeving via matig verdedigend handelen na een corner van Callantsoog op voorsprong. Dit binnen de 10 minuten. Het lijkt een patroon. En toch. Callantsoog voetbalde goed met Woudia mee, het in het Madrileens wit geklede team ergens uit een woud. Via een goede opbouw kwamen zij met enige regelmaat onder de Callantsoogse druk uit. Wat dus geen druk bleek. Callantsoog deed veelvuldig hetzelfde en daardoor was het kwalitatief voor de vijfde klasse hoogstaand. Geen lange halen, opbouw vanaf de keeper. Loopacties vanaf het middenveld en prima opkomende backs. Toeschouwers zagen het knikkend aan. Maar Woudia had licht de overhand. Een strafschop werd Callantsoog ontnomen nadat Rick Rietveld hardhandig naar het veld werd gewerkt en Björn Wagt had nog een mogelijkheid tot scoren. Verder was het vooral een middenveld duel.
Vlak voor rust kwam na te lang treuzelen van de voorhoede van Callantsoog de bal bij Tijme Doorn. Ongelukkig als hij was gleed de verdediger uit in de 16 meter. De aanvaller van Woudia wist hier wel raad mee, 0-2. De rest van de eerste helft stond vooral in het teken van onprettige overtredingen en vervelend gekibbel. Blijkbaar is Callantsoog dan op zijn best. De tweede helft was alles anders.
Er was geen wind die een rol speelde, de kou was nog steeds aanwezig. Maar een heel ander Callantsoog kwam de kleedkamer uit. Vanaf bal 1 werd Woudia onderdruk gezet en kwam de Wouders en niet tot weinig meer verzorgd uit. Callantsoog daarentegen rook bloed. Maar doorzetten en rijpe kansen ontbraken. Veelvuldig was de laatste fase hetgeen de kustdorpers opbrak. Voorzetten achter de goal en onder druk te gehaast schieten. Tot de verdediger van Woudia een handje hielp, althans bijna. De keeper had een voorzet voor het oprapen, de verdediger deponeerde de bal op de paal. Paniek, maar voor Callantsoog het startsein om opportunistischer te gaan zoeken naar de aansluitingstreffer. Rommel in het doelgebied mocht niet baten, totdat Milan Kirstein werd gebruikt als paard. Het nachtegaaltje van Callantsoog had een verdediger op de nek zitten als ware bij Michel Rothengatter op de drafbaan. Scheidsrechter had het snel in de smiezen. Strafschop en dus vaak een doelpunt, als het aan Duco Vos ligt. De keeper poogde allerlei capriolen, maar Vos liet zijn niet van zijn standvastigheid ontdoen. 1-2. Opeens werd het laatste kwartje billenknijpen. Jelte Bijpost kon na invallen vrij inkoppen, de sterke keeper redde. Björn Wagt had vrij schot maar kon niet overtuigen. Nigel van Rens had mogelijkheden, maar ook hier ontbrak de finesse. Totdat een vrije trap op de plek van een corner door Jacinto van Muijen werd ingebracht. Keeper Gijs Tepas en de overige luchtmacht diende zich aan. Chaos alom, ballen de lucht in tot dekselse Björn Wagt met een witte schoen de bal beroerde. Tergend langzaam langs allerlei benen ging de bal in het hoekje. 2-2 met nog 1 minuut te gaan. Volledig terecht. Verder geen mogelijkheden meer en beide een punt.
Scherpte is geboden ditmaal in het begin van de wedstrijd. Callantsoog zal lering trekken uit deze wedstrijd. Dat dan wel zonder Isolde Stam, de trainer heeft afgelopen week bedankt om de functie voor de rest van het seizoen uit te voeren. En vandaag stond neef Milo Stam aan het roer. De zoektocht naar een tussenpaus gaat onverminderd door. De zoektocht naar punten ook. Callantsoog moet de weg omhoog hebben gevonden inmiddels. Opgejaagd wild is er niets bij.
MOTM van vandaag was de kilometervreter van de Familie Rezelman. Met zijn stelten alsware het een jong hert vliegt Tom Rezelman van links naar rechts om gaten dicht te lopen en daarna weer direct aanspeelbaar te zijn. Verdiend. Volgende week naar Hoorn, niet dichtbij maar open licht momenteel alles.
DRR
