“Wakker worden doet pijn”
De wereld was zonnig en haast niet negatief te krijgen. Sinds het aantreden van Tom Boukes in Callantsoog waren de lofuitingen bijna niet meer aan te horen. Inderdaad, Boukes maakt indruk op iedereen. Maar in een proces dat pas net gestart is, ligt een terugslag op de loer. Vorige week het lager geklasseerde Kaagvogels gedecimeerd, deze week het taaie Duinrand uit Schoorl op bezoek. En dat na het feest van het jaar in Callantsoog. Het beloofde en interessante wedstrijd te worden.
Pupil van de week: Dean Jansen (JO9)
Callantsoog trad aan met Ter Haak; Van Muijen, De Vries, Bijpost, Vos; Rezelman, Doorn, R. Kirstein; Provily, De Heer, Wagt. Wissels: M. Kirstein, Tepas, De Jong. Een ploeg waarvan verwacht mag worden dat ze hoger staan dan zij nu staan. Duinrand is overigens van alle ploegen in de competitie een van de best voetballende teams. Vandaar ook dat de wedstrijd qua voetbal gelijkwaardig was. Beide ploegen probeerde te voetballen, afwisselend was Duinrand beter, dan weer Callantsoog. Aangezien er van Callantsoog meer druk werd gezet dan vanuit Schoorl waren de eerste kansen voor de thuisploeg. Ryan Kirstein dook twee keer alleen op voor de keeper. De eerste lob ging over, de tweede in de handen van de doelman. 1-0 had op de borden kunnen staan. Duinrand was gevaarlijk met de kopsterke nummer 9 en twee handige vooral harde buitenspelers.
De visite uit Schoorl had figuurlijk het mes tussen de tanden. Callantsoog liet zich hier meermalen van de wijs brengen. Ook de leidsman had zijn handen vol aan de soms, tegen het nare aan, wat onsportieve gasten. Trainers lopen het veld in, scheldwoorden vliegen om de haverklap om de oren. Het hoort er blijkbaar tegenwoordig bij. Na een minuut of 20 viel helaas dan ook de 0-1. Na een vrije trap van de zijkant werd het kopduel verloren en de tweede bal belandde bij de overgekomen middenvelder. Solide de bal in de hoek en 0-1. Tegen deze tegenstander misschien wel funest. Want inderdaad, het gevolg was achteruithangen en de mannen voorin aan het werk zetten. Callantsoog speelde niet zijn beste wedstrijd, vooral voetballend maakte het te veel fouten. Waar dit afgelopen weken steeds beter ging. Het gevolg van een proces. Ondanks dat waren de beste kansen wel voor de thuisploeg, bal tegen de paal viel ook niet goed. Maar echt volledig druk was moeilijk te realiseren.
De tweede helft was een helft waarin er een onzichtbare deken over de ploeg leek te vallen. Duels werden verloren en Duinrand had mogelijkheden om te scoren. Dit deed de ploeg niet en Callantsoog probeerde met Milan Kirstein nog een doorbraak te forceren. Maar het werd te geforceerd. Lange ballen tegen het einde en voetballend moeilijk tegen een ingravend Duinrand. Zeker na de 0-2 die viel na een counter. Voor Duinrand geen noodzaak om nog met 6 man voor de goal te komen. De nare trekjes bleven de overhand houden en ook de irritatie van Callantsoog kant viel op.
Blijft overeind dat Callantsoog hiervan moet leren. De ploeg begint trekjes te vertonen van een saamhorige groep die graag wil. De trainingsopkomst is super en het vooruitzicht ook. Nu alleen de resultaten. Een zwaluw maakt nog geen zomer en wakker worden de dag daarna doet pijn. Zonder goals was dit seizoen alleen thuis tegen Kaagvogels het geval. Op naar mooier weer en vooral, gezicht omhoog.
Rest ons nog de MOTM. De eervolle vermelding vandaag komt toe aan de onvermoeibare Jelte Bijpost. Veelvuldig in het kopduel de baas en de man met misschien de meeste balcontacten.
DRR
