“Patroon te herkennen”
De eerste seizoenshelft zit erop. Dat zijn de woorden die uw reporter vandaag op de 28ste januari met u deelt. We kunnen de huidige stand van zaken opmaken na een turbulent eerste half jaar. Voordat ik dat met u doe, eerste wedstrijd tegen Wieringerwaard. De enige ploeg die Callantsoog nog niet was tegengekomen in deze jaargang.
Wieringerwaard speelt mee in de top 5. Haalt soms gekke resultaten, maar is over het algemeen een geduchte tegenstander. Het seizoen van Callantsoog typeert vaak de complimenten, maar iets minder vaak de punten. Met Tom Boukes aan het roer wordt hier meer de focus op gelegd en verwacht iedereen in de tweede seizoenshelft de vruchten te plukken. De opstelling was als volgt: G. Tepas, Van Muijen, De Vries, D. Kirstein, Vos; Rezelman, Doorn, R. Kirstein; M. Kirstein, De Heer, Wagt. Op de bank: Gorgis, Bijpost en Van Rens.
Het begin typeerde het spel herkenbaar van andere weken. Callantsoog probeert voetballend de baas te zijn en (ietwat tegenvallend ten opzichte van de verwachtingen) Wieringerwaard hanteert hoofdzakelijk de lange bal van achteruit. Nu ligt hun kracht voorin, de sterke nr. 13 Loet Wind en de handige nr. 8 Roy Luik zijn hun sterke punten. Voetballend zit er verder niet echt lijn in. Na een aantal minuten van onwennigheid lag de eerste goal er toch weer bij Callantsoog in. Na onzuiverheden achterin kon na een 1-2 makkelijk worden doorgelopen. Keeper Tepas kon hier niets meer aan veranderen. 0-1. Nu leert de ervaring ons dat dit voor Callantsoog inmiddels geen groot probleem meer is. De 5 a 10 minuten hierna ging de ploeg even mee met het spel van Wieringerwaard en waren zij de bovenliggende partij. Al snel bleek dat hier de winst niet zou liggen. Callantsoog kreeg meer rust aan de bal en zo geschiedde. Aanvallen en opbouw blijft wederom verzorgd en de eindpass was soms net iets te hard. Wieringerwaard bleef op de counter wel voor dreiging zorgen. Vooral via corners waren de lange jongens steevast aandachtig. Na een minuut of 20 komt Callantsoog op gelijke hoogte. Corner van Jacinto van Muijen en een kopbal van Jort de Vries leverde de gelijkmaker op. Tot dan aan toe was de wedstrijd redelijk in evenwicht. W’waard had nog kunnen scoren, Callantsoog eveneens. Rust.
Wat belangrijke zaken op orde gezet in de rust. Van Rens voor de zieke Milan Kirstein in de ploeg en op naar nieuwe mogelijkheden. Wederom tekende zich in de tweede helft een andere wedstrijd af. Callantsoog had het overwicht. Wieringwaard probeerde nog steeds via de lange bal diepte te zoeken. Verder kwamen zij niet. Dit blijkt echter nog steeds een vruchtbare samenwerking. Na ongeveer een kwartier kwam n.13 met een kopbal toch boven zijn directe tegenstander uit. 1-2. Enigszins tegen de voetballende verhoudingen in. De druk werd opgevoerd en de harde tackles vlogen de kustdorpers om de oren. Niet smerig, gewoon kiezelhard. De 2-2 hing steeds meer in de lucht en de dit seizoen debuterende Dylan Kirstein achterin had de tijd om een puntgave voorzet op zijn broertjes Ryan af te leveren. Een prachtige co-productie van de gebroeders leverde de 2-2 op. Callantsoog rook bloed en Wieringerwaard kreeg het eind in de bek. Steeds minder kwamen de pauwen tot het vijandelijke doelgebied. Tot een scrimmage op de achterlijn een voorzet op leverde. Gijs Tepas schatte de bal verkeerd in en werkte ongelukkig in eigen doel. Het deksel op de neus. Deze domper kwam de kustploeg niet meer te boven. Ondanks dat Bashaar Gorgis nog een gouden mogelijkheid had om ook dit recht te trekken.
Trainer Tom Boukes gaf het direct daarna aan. Hier ligt een basis voor mooie tijden. Maar die tijden ziet Callantsoog op dit moment niet. Van de 12 wedstrijden heeft het een keer of 9 de complimenten gekregen. Vaker nog, niet waar het recht op had, de punten. Moedeloosheid mag zich geen meester maken van de ploeg. En dat lijkt met de tweede periode in het verschiet ook niet te gaan gebeuren. Elke tegenstander weet nu waar het mee te maken heeft. De 11de plek is niet de plaats waar deze ploeg thuishoort.
Belangrijkste les die getrokken kan worden is dat de voedingsbodem bij Callantsoog weer rustig is en waarop verder kan worden gebouwd. Deze week was er maar 1 Man of the Match, Ryan Kirstein liet zien wat hij in Australië niet is verleerd. Veruit de beste man op het veld. Volgende week staat de koploper te wachten, ware het niet dat de koploper op verliespunten vorige week is getroffen en daar was geen aanleiding tot problemen. Zwaagdijk uit, heen wedstrijd was 5-2. Kijken hoe Zwaagdijk er zelf voorstaat. Tot snel!
DRR
