“Stap voor stap vooruit”
Het is precies een week geleden dat Callantsoog een groot veldoverwicht niet kon omzetten in een overwinning. Het eerste punt van het seizoen smaakte naar meer. Vandaag tegen Duinrand Schoorl kreeg deze illusie bijna gestalte. Ware het niet dat de thuisploeg net iets doortastender was in het voetbalspel en in de afronding.
Allereerst reisde Callantsoog met een redelijk fitte selectie richting Schoorl. Kyle Zomerdijk heeft nog steeds kuren aan het onderstel, Lars de Heer aan het bovenste gedeelte. Jort de Vries haakte af op de training. Hier stond de terugkeer van Milan Kirstein tegenover en Bashar Goris maakte zijn lang verwachtte debuut in een officiële wedstrijd. De handenbinders beloofden een goede afloop. De start: G. Tepas; S. Tepas, Van Muijen, Doorn, Vos; Provily, Rezelman, Zomerdijk; Kirstein, Rietveld, Van Rens. Wissels: De Heer, Gorgis, Chin.
Duinrand is een zelfbenoemd titelkandidaat. En zo’n groep hadden we al eens onder ogen gekregen, Zwaagdijk. Inmiddels een week of 3 verder en fitter leek dit een leuke pot te gaan worden. Het begin op het spekgladde, plat gespeelde kunstgras veld in Schoorl was weifelend. Duinrand had hier meer ervaring mee en de regen die wisselend uit de lucht kwam vallen maakte het niet gemakkelijk. Desondanks stond Callantsoog prima. Het had weinig te duchten in verdedigend opzicht en kwam af en toe met leuke combinaties tot een aanval. En net op het moment dat de druk van Duinrand moment leek op te bouwen lag de bal erin. Diep via de linkerkant en met een acrobatisch geheel zorgde Rick Rietveld dat de uitkomende keeper gepasseerd werd. 0-1, die is lekker. Vanaf dat moment zou Duinrand moeten komen, tot ieder zijn verbazing kwamen zij niet verder dan af en toe een lange bal en pogingen om op te bouwen. Callantsoog deed rustig mee en de pogingen om te voetballen smoorden veelal in te weinig opties of het snelle veld. De organisatie stond in ieder geval. Corners en vrije trappen leverde weinig gevaar op en vlak voor rust had Milan Kirstein dé mogelijkheid om 0-2 te maken. Op links doorgebroken en de voorzet via de tegenstander voor zijn linkerbeen. Keeper uit de goal, het leek zo simpel. Helaas is links niet zijn favoriete been en ging de bal hoog in het zijnet in plaats van rustig in het doel.
Na rust gebeurd dan waarvan je weet dat komen gaat. Duinrand kan dit niet zo laten gebeuren, en het opportunisme ging een rol spelen. Hier had Callantsoog meer moeite mee. Toch kreeg Nigel van Rens een 1 op 1 kans met de keeper na verlengen. Helaas hoog via de doelman tot corner verwerkt. 0-3 was niet gek geweest. Hierna liep het anders. De bal kwam slecht weg bij Callantsoog, hij kwam eigenlijk erg snel weer terug. Het ging iets makkelijker van Duinrand kant. De oplossing werd voetballend niet vaak meer gevonden. Al piepend en krakend kwamen de mede kustbewoners tot kansen, veelal via hoge voorzetten van de zijkant. Een van de standaardsituaties werd afgeslagen en via een prachtige knal in de bovenhoek stond het opeens 1-1. Callantsoog stond meer onder druk, maar kreeg toch weer de beste kans. Dekselse Milan Kirstein was er weer vandoor en met een lobje over de keeper werd het rennen voor gevorderden. Hand in hand met de keeper rende beiden naar de bal, welke tergend langzaam richting doel rolde. Een val had waarschijnlijk een strafschop veroorzaakt, maar de keeper was niet een stap eerder, corner.
Duinrand zet op en kwam steeds dichterbij. En met alle voorzetten werd in de 83ste minuut het verlossende woord gegeven, 2-1 via een snoeiharde kopbal voorbij de prima keepende Tepas. Het slotoffensief mocht voor Callantsoog niet meer baten. Er werd een hoop gevochten maar het zal stap voor stap vooruit moeten. Eerst het voetbal, dan de punten.
Vanaf deze maal zal het MOTM principe ook weer terugkeren. In dit geval een tweedelig. Milan Kirstein en Jacinto van Muijen verdienen beide een vermelding. De eerste vanwege zijn hoge handenbinder gehalte. De tweede vanwege zijn tomeloze inzet, als een ware terriër bijt hij zich vast. Het is noemenswaardig.
De competitie is inmiddels iets groter, maar u zult even geduld moeten hebben. Callantsoog speelt pas over 2 weken weer tegen Berkhout nog zo’n zelfbenoemd titelpretendent. We hebben er nogal wat dit jaar, in een jaar dat Callantsoog voor niemand bang hoeft te zijn met dit elftal.
DRR
